१.
कोण होते..काय झाले..एवढे केले बदल;
पाहिले ना एकदा तू घेतली नाही दखल.
टाळता आले कधी हे घोळके,गोंगाट हा;
ये जरा गर्दीत दोघांचीच काढूया सहल.
दूर तू जातोस जेंव्हा शब्द होती पोरके;
तू जवळ येतो जरा अन त्याक्षणी सुचते गझल.
दाटतो अंधार होते सावलीही पारखी;
मी कसे सोडू तुला ना एवढी माझी मजल.
गाठले मी टोक आता कापले मी दोर ही.
एकदा कवटाळ हृदयी मग भले खाली ढकल.
२.
विचारेन आता तुला भेटल्यावर-
“किती हक्क माझा तुझ्या काळजावर?'’
तुझे नाव प्रत्येक ओठावरी का?
कधी बोलले मी...न लिहिले कशावर.
कसे ओळखावे इथे मी कुणाला;
मला भेटते मी, तुला पाहिल्यावर.
कळाले कुठे तू...कुठे मी असावे;
पुन्हा एकदा अंतरे मोजल्यावर.
कधी घेतली बोल चाहूल माझी;
कधी भेटला सांग अंधारल्यावर.
नसे दोष काही तुझ्या फुंकरीचा;
इथे वादळे पेटती फुंकल्यावर.
मला कोंडले मी तुरुंगात माझ्या;
तरी लक्ष माझे तुझ्या उंबऱ्यावर.
तुला आठवावे,मला तू सुचावे;
तुझ्यावर लिहावे तुला वाचल्यावर.
कशाला चढू पायरी देवळाची;
तुला देव माझा इथे मानल्यावर.
रेखाचित्र : सदानंद बोरकर
३.भेट अथवा सांग वाट परतण्याच्या;
शक्यता सार्‍या मिटू दे एकदाच्या.
चमकत्या कळसावरी रोखून नजरा;
मोजल्या मी पायर्‍या त्या देवळाच्या.
डौल त्यांच्या चालण्याचा वेगळा पण
वेगळ्या माझ्या कहाण्या रांगण्याच्या.
मोकळ्या रानात भेटूया जरासे;
मग तिथे नसतील बेड्या बंधनाच्या.
मागण्या फेटाळताना बोलला "तो";
चांगल्या नसतात सवयी मागण्याच्या.
भेटतो "तू " तो भिजवतो त्याच वेळी;
काय सांगाव्या तर्‍हा या पावसाच्या.
उंबर्‍यावर पेरले काटे घराने;
मोगरा आडून हसतो कुंपणाच्या.
भेटला जो खेचले त्यानेच मागे;
घेतली मी झेप जोरावर कशाच्या?
न्याय देताना पुरावे,दाखले बघ;
बोल तू भाषेत आता कायद्याच्या.
ही कथा माझी तुझी नसते कधीही;
ह्या व्यथा लाखो करोडो काळजाच्या.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा