गझल हा जसा कवितेचा सशक्त आकृतीबंध आहे तसाच तो गायनशैलीचा विशेषप्रकारही आहे. फारसीतून उर्दूत आणि त्यानंतर अनेक भारतीय भाषांमधे हा काव्यप्रकार आला.प्रत्येक भाषेत गझलने आपले स्वतंत्र राज्य निर्माण केले.आवडीने गझल ऐकणार्या चाहत्यांची संख्या जगात फार मोठी आहे.मराठी मुलुखालाही गझलने चांगलेच वेड लावले आहे.उर्दूच्या ख्यातनाम शायरांचे गझलसंग्रह आज देवनागरी लिपीत उपलब्ध आहेत. अशा गझलच्या कला आणि कौशल्यासंबंधी सबकुछ देण्याचा हा एक प्रयत्न.
२३ ऑक्टोबर, २०१२
दिनेश गावंडे : एक गझल
माझे डोळे
तुला पाहता तुझेच झाले माझे डोळे;
माझे म्हणण्या नाही उरले माझे डोळे.
अजून पुरता नाही कळलो कसा तुला मी;
मला पाहण्या कां न घेतले माझे डोळे.
तुझ्या घराचा दिवाणखाना सखे सजवण्या...
अश्रूंचे बघ झुंबर झाले माझे डोळे.
आलीस सखे साज चढवून जरी उन्हाचा;
इथे दंवाचे आतुरलेले माझे डोळे.
खळाळून तो हसणारा मी बुद्ध पाहिला;
ध्यानासाठी जेव्हा मिटले माझे डोळे.
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा