मीच माझ्या घरी बेघरासारखा;
भग्न खोप्यातल्या पाखरासारखा.
घेरले सागरी वादळाने मला;
हाकतो नाव मी बेडरासारखा.
जीवना जाहला काय पाषाण तू;
देवळातील त्या ईश्वरासारखा.
फौज माझ्यापुढे संकटांची उभी;
झुंजतो मी इथे संगरासारखा.
जन्म माझा कसा राहिला कोरडा;
पावसावाचुनी वावरासारखा.
हे निळाई मला पाज पान्हा तुझा;
हंबरू मी किती वासरासारखा.
-ललित सोनोने
1 टिप्पणी:
ललित काका,
तुमचि गझल वाचुन खुप आनंद झाला...
जीवना जाहला काय पाषाण तू
देवळातील त्या ईश्वरासारखा
वाह वा... सुंदरच..
टिप्पणी पोस्ट करा