मेल्यावरी जगाचे आभार मानले मी
जाऊ दिले मला हे उपकार मानले मी
तेव्हा जरी जरासा होतो... जिवंत होतो
सारेच श्वास खोटे उपचार मानले मी
केव्हाच सांत्वनांची केली न मी अपेक्षा
अपुल्याच आसवांना नादार मानले मी
होत्या सुन्या घराच्या भिंती विवंचनांच्या
बाहेरच्या बिळांना शेजार मानले मी
माझ्याच बोलण्याशी आजन्म बोललो मी
विजनातल्या हवेला संसार मानले मी
आयुष्य संपतांना इतकीच खंत होती-
काही भिकारड्यांना दिलदार मानले मी
माझ्या पराभवाची समजूत घातली मी
जे वार खोल गेले, ते यार मानले मी
प्रत्येक आरतीच्या तबकात मीच होतो
प्रत्येक तोतयाला अवतार मानले मी
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा