दोन गझला : कमलाकर देसले

कमलाकर देसले

९४२१५०७४३४

१.ऐश्वर्य

पाहिले रे पत्थरातुन डोलणारे फूल मी;

ईश्वरा रे घेतली बघ ही तुझी चाहूल मी.

मंदिरातिल मूर्तिचे दर्शन मला आता नको;

हे निरागस हासणारे पाहतो रे मूल मी.

मागच्यांचा पाय रक्ताळू नये वाटे मला;

वेचतो वाटेतले बघ रोज आता शूल मी.

जाळुनी वस्त्या तरी ते शांत नाही बैसले;

भाकरी भाजून देण्या होतसे रे चूल मी.

ताल देते पिंपळाचे पान, टाळी वाजते;

हे तुझे ऐश्वर्य गाण्या होतसे बुलबूल मी.

२.सोपे

सोसतांना हासणे नाहीच सोपे;

चेह-याला झाकणे नाहीच सोपे.

रे निखा-याला असे गोंदून घेता...

गार वाटे सांगणे नाहीच सोपे.

मृत्युच्या विक्राळ दाढेतून जाता...

‘‘खेळ आहे’’ सांगणे नाहीच सोपे.

हारतांना रोजच्या सा-या लढाया;

जिंकलो हे सांगणे नाहीच सोपे.

होत नाही ‘राम’ मी मग,तोवरी ह्या-

रावणाला मारणे नाहीच सोपे.

माणसाच्या वेषधारी श्वापदातुन-

माणसाला शोधणे नाहीच सोपे.