प्रा.सुधीर राऊत
_________
९४२२७९२६११
१.सराव
आहे अटारण्यांना भारीच भाव येथे;
बोटावरी तयांच्या नाचे जमाव येथे.
मांडू नको तुझे रे येथे इमान वेड्या;
बाजार चोरट्यांचा कोणी न साव येथे.
गेली खचून आता येथील लोकवस्ती;
धर्मांध राक्षसाचा चालू उठाव येथे.
लागे न आज त्यांना कुठलीच औषधीही;
मेल्यावरीच जाती ऐसे स्वभाव येथे.
माणूस आज चिरडू मुंगी समान आम्ही;
देवास कापण्याचा आम्हा सराव येथे.
२.झरोका
धर्मांध या पिढ्यांची आहे सुरू हमाली;
का तोडण्यास बेड्या कोणी न माय व्याली.
केलाय संप आता रक्तात लेखण्यांनी;
गेली विरून त्यांच्या शब्दांतली खुशाली.
सांगून कृष्ण गेला या अर्जुनास आता;
होऊन तूच शकुनी उलथून टाक चाली.
शेले तयार ठेवा युद्घातल्या विरांनो;
येता प्रसंग बाका होती फितूर ढाली.
शोधावयास गेलो माणूस त्यात जेव्हा;
डोक्यात या पिढीच्या ग्रंथालये निघाली.
अन्याय खूप झाला अंधार कोठडीचा
पाडा असा झरोका येईल सूर्य खाली.
३.कास
टांगून आज जुलमी कवितेस फास आहे;
द्वेषी सिंहासनाचा होणार र्‍हास आता.
लाजे दवात अजुनी प्रतिबिंब पाकळ्यांचे
ह्या झिंगल्या हवेचा चालूच रास आहे.
शहरात सापळ्यांचा बाजार खूप झाला;
रक्तास शोषणारा नेताच डास आहे.
ही थांबवा तयांची आत्ताच घूसखोरी
धोका अखेर त्यांचा भावी पिकास आहे.
रंगून मैफलीला गाऊ नकोस वेड्या;
दु:खी अखेर सगळा श्रोता उदास आहे.
जाळून रोज जाते ही भूक माउलीला;
तोंडात तान्हुल्याच्या नुसतीच कास आहे.
४.सांब
आशेवरी पिकाच्या जगतो अजून मी;
दुष्काळल्या जमीनी फुलतो अजून मी.
पाषाण ठोकळा तू समजू नको मला;
सोसून घाव ताजे घडतो अजून मी.
शोधात नोकरीच्या झिजवीत उंबरे;
पदवीत कागदाच्या कुजतो अजून मी.
पाडू नकोस देवा मोहात रे तुझ्या;
नादात अंतरीच्या रमतो अजून मी.
शेतात योजनांच्या तुम्ही चरा सुखे;
भोळाच सांब बापा फसतो अजून मी.
५. माणसे
भाषणांनी कुण्या नासली माणसे?
माणसांनी कशी कापली माणसे?
सांगती ज्ञान गीता-कुराणे जरी
धर्मवेडी तरी भांडली माणसे?
बांधले राजवाडे दिमाखात पण
पायव्याला किती गाडली माणसे.
नांदली कालची शांततेने पिढी;
आज रक्तात ही नाहली माणसे.
जाळले मारले लोक देशी किती;
ऐकुनी आकडे हापली माणसे.
बांधती-तोडती प्रार्थनांची स्थळे;
देवतांनी कुण्या शापली माणसे.
वाढलो रोज छायेत ज्यांच्या सुखे;
राहिली ना अता आपली माणसे.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा