हा एवढ्याचसाठी मज ध्यास सज्जनांचा;
तारून न्यावया हा सहवास सज्जनांचा.
वधस्तंभ आजही ते रक्तात माखलेले;
आहे अजून ताजा इतिहास सज्जनांचा.
ही श्वापदे विहरती विसरून वैर जेथे;
बहुतेक तो असावा आवास सज्जनांचा.
चालू परंपरा तीच फुलास बोचण्याची;
ना संपणार येथे वनवास सज्जनांचा.
जगतात जीवजंतू त्यांच्यामुळेच येथे;
साधासुधा न वेड्या हा श्वास सज्जनांचा.
आकाश कंप पावे,धरती दुभंगली ही;
पाहून चेहरा आज उदास सज्जनांचा.
ज्यांची मने फुलांची,अन् देह चंदनाचा;
होतो कसा कळेना तुज त्रास सज्जनांचा.
मो. ९७६३००४४९४
1 टिप्पणी:
जगतात जीवजंतू त्यांच्यामुळेच येथे;
साधासुधा न वेड्या हा श्वास सज्जना
फारच सुरेख.
टिप्पणी पोस्ट करा